|
sinds hij beseft dat alles
uit het niets is ontstaan
aanbidt hij de leegte
alles wat niet heeft bestaan
verslingerd is hij
op de vierkante cirkel
het klappen van één hand
in een boeket rode rozen
zijn het de witte
die hij vergaart
tussen twee gedachten hoort
hij de stilte toeslaan
van een gedicht copieert hij
de witregels en laat de rest staan
en als zijn mond opengaat
is het niet om te praten
maar om te geeuwen
kenners zeggen dat zijn derde oog
straalt als je hem de liefde
niet verklaart
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
