Uren staar ik naar de deur,

Die jij dichtgooide zonder geluid.

Eenzaamheid neemt me langzaam over.

Gedachten kruipen onder mijn huid.

Zoveel gezegd maar weinig gesproken,

Is dit hoe jij ons einde ziet?

Hoe kan zoveel liefde omslaan,

In lege woede en verdriet?

Verdronken in zelfmedelijden,

Staar ik uit het beslagen raam.

Geluiden hoor ik allang niet meer,

 Ik dagdroom alleen nog maar je naam.