 |
| Hendrik Laanen - 12:41 23-09-2010 |
|
|
Ik stond in de rij voor de worst. Achter mij schoof een dame aan, keek mij schattend aan en kwam dan naast mij staan.
‘Weet u wat het is, meneer?’
Ze keek even keurend naar de vleeswaren in de vitrine. Ik wachtte af.
‘Je werkt je de pleuris voor je gezin en wat gebeurt er...’ Ze liet de vraag onbeantwoord. Ik keek naar de lengte van de rij. Die was aanzienlijk. Geen wonder dat er exotische belangstelling was om de boel op te kopen. Een vaste bron van inkomsten. Rendabel. Want deze keten heeft een sociale functie.
Ik bleef zwijgen, maar keek deelnemend. Daardoor aangespoord vervolgde ze. ‘Je komt ‘m tegen in de bloei van je jonge leven en ....’
Een vorm van dubbele nadruk waarvan ik de taalkundige naam even kwijt ben. Ik bleef belangstellend kijken, want hier kon van alles op volgen.
Ze zuchtte. ‘En ik was mooi, meneer. Mooi. Pril. Welgevormd. Onbevlekt. Dat alles kreeg hij in de schoot geworpen.’ Dat de schoot een stijlfout was liet ik maar onbesproken.
Ze keek naar de vitrine. ’Die ham ziet er niet zo fris uit. En hij gebruikte me of ik een ons ham was.’
Literair had ze nog wat te leren, maar ze liet geen misverstand bestaan over haar issue. Een ons. Dat moest dus al even geleden zijn.
Ik overzag haar figuur. Ik dacht met weemoed aan de jaren van het corset. Daar kreeg men nog een illusie getoond, maar thans is de overvloed ongeremd aanwezig en ook als zodanig vrij zichtbaar.
Ik zelf ben een meester in sociale camouflage. Men schat mij consistent tien jaar jonger. Niet dat het veel uitmaakt op mijn gevorderde leeftijd, maar het is toch meegenomen.
‘En je kinderen...’
Ze draaide zich nu helemaal om Tot nog toe had ze uit de mondhoek gesproken maar nu kwam de volle gespreks-figuratie tot wasdom. Middelbaar maar geconserveerd. Een sensuele mond, maar wat moet je daar nu nog mee. Ze keek me schattend aan.
‘Is u gehuwd?’
Ik haalde onverplichtend de schouders op.
‘Is u vrij om te gaan en staan...’ Ze liet de zin onaf.
Ik knikte. ‘Indien opportuun.’
‘Oh gut. Een taalfreak.’
Freak. Oh jé, de nieuwe emancipatoire taal. Ík schudde het hoofd. ‘Nee. Een statement.’
Ze grinnikte. ‘Ja, zo kan-ie wel weer. Trek in koffie?’
Zo gezegd....
h.
|
|
|
Reactie gegeven door 88 - 16:14 11-11-2012 |
|
|
|
opgehesen werk, de moeite waard om nog eens te lezen.. het ging ongemerkt voorbij, da`s not done, dit is werk wat erbij hoort ahh.. ik heb genoten al is het wel een beetje laat..
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
