"Als ik doorga en premier
zou worden na negen juni, zou ik mijn kinderen niet zien opgroeien. Dat
is het me niet waard." zegt Wouter Bos.
Kan best zijn, maar NU is het MIJN zaterdagochtend, buitenbewolkt weliswaar.
Tussen de vodden ligt een
groen laken dat ik tot een kledingstuk versnijd. Op zolder zijn mijn
kashmir-sandalen bewaard gebleven. Die trek ik aan en met koffiedrek
maak ik witte benen bruin. Van haar peignoir kan ik de blauwe riem
gebruiken. Blauw met groen...hmm...passen bij elkaar.
Op het dressoir ligt haar zijden-purperen sjaal. Het TOEVAL is me
gunstig vandaag of zou GOD bestaan? Ik maak er een hoofddoek van.
Nu nog met latexverf twee
gele strepen op mijn kaken, ga dan voor de spiegel staan. Ja, nu lijk ik
op een arabier. Spijtig dat ze in dit dorp geen kamelen verhuren. Het zou
wel prachtig zijn vandaag.
