velden werden goud
zomerlicht stierf, meegenomen
met de zucht van prille herfstwind
stilte blijft hangen, nauwelijks herkenbaar
als ongeboren leegte
meer dan ooit
verdwaal ik tussen dagen
soberder, kouder
dan het toegestane grijs
winterwit, ongetemd
tooit onschuld
en ik
kon geen grenzen meer bedenken
Nathalie Vilain