|
Mispijn
De laatste tijd heb ik flink de smoor in… Waarom? Omdat ik smoor bén! Begrijpt u het? Ik niet, maar dan ook echt niet. Verliefd zijn wordt toch verondersteld bovenaards fantastisch te zijn. Tenminste dat zie je in elke film, lees je in ieder verhaal. Liefdesverdriet. Dat behoort vreselijk te zijn. Maar een beantwoorde liefde toch niet. Het zal wel weer aan mij liggen. Maar ik heb het gevoel dat iedereen en alles tegen mij samenspant. Maar misschien herkent u het volgende. Er zijn van die maandagen dat echt alles verkeerd gaat. De douche ,net wanneer je je hoofd vol met schuim hebt zitten ineens ijskoud wordt en blijft. Met een handdoekje om naar beneden om de ketel opnieuw aan te steken. En juist dan belt een koerier aan met een pakje voor de buren die niet open doen! Tijdens het aankleden je shirt verkeerd om aan, knopen die scheef zijn dichtgeknoopt... In de keuken schenk je het kokend water niet op de filter maar in de koffiebus zelf. De deur uitlopen, sleutel nog op de tafel. Iemand neemt de boel grandioos in de maling. Het is verdomme ineens elke dag maandag! Op het werk kan je alleen maar aan haar denken, je mist haar zo erg dat het pijn doet. Echte lichamelijke pijn. Vlinders in je buik? Ja zeker. Vleesetende nachtvlinders. Het gemis neemt nu zulke ziekelijk vormen aan dat je de ene e-mail afwisselt met de zoveelste sms. Eindelijk op weg naar huis, voor de deur merk je dat de sleutels nog in de nu afgesloten auto zitten. Binnen gaat de telefoon en je voelt dat zij het is. Plots zo wanhopig naar haar stem verlangend dat je in staat bent om 'gewoon' het deurraampje in te slaan!? De gsm dan. Natuurlijk geen beltegoed meer door al die sms-jes! Dus op weg naar mijn moeder die reserve sleutels heeft. Onderweg glimlacht elke vrouw naar je, de meesten mannen trouwens ook. Lopen ze mij allemaal in de maling te nemen? De spiegelruit die je passeert lost het mysterie op. Ondanks alle tegenspoed, loop je als een grote debiele baby met een levensgrote grijns op je smoel. Sterker nog, op het moment dat je je ervan bewust wordt begin je hardop te lachen. En iedereen lacht terug. Op dat moment slaat de pijn van het missen het hardst toe. Verliefd zijn; één lange ellendige maandag gevuld met mispijn…
|