|
Jij bestempelt me met liefde
als inkt in mijn ogen
maak je me stekeblind
en je tentakels
laten me nooit los
Jij lijkt mijn eeuwige vrees weg te nemen
en zo maak ik dit mee
zoals een sneltrein heb je mij bevrijd
van wat nooit mogelijk leek
want nu weet ik pas
wat verliefdheid is
Wat ik dacht voordien te weten
was het kleine strandje aan de zee
het kleine paadje onderaan de berg
maar jij bent zelf de diepste zee
en deze berg van romantiek
wil ik beklimmen
Neem me mee voor altijd
laat me nooit meer los
ik vlieger mee
en ben opeens een doetje
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|