|
In de ijzige kou slof ik voort
Met twee gepijnigde voeten
een hangend hoofd
en een verloren geest
dwalend in mezelf
naar de spirit om niet weg te zakken
om mijn schouders te rechten
en doorgaan met hetgeen
waar ik aan begonnen ben
De twijfel slaat in
als een bom in de grond
waar ben ik aan begonnen
hoe krijg ik dit afgerond?
Mijn zaken en problemen
leg ik van me opzij
de dingen van andere mensen
neem ik met me mee
hun wereld op mijn schouders,
te zwaar voor mij
het is een wonder
dat ik nog loop
Ik ontruim mijn gedachten
ontwaak uit mijn overpeinzingen
een schreeuw, en fel licht.
Zwart, en gebroken.
Opgelicht.
|
