Je buigt het hoofd
en lucht wordt zwaarder
geslotenheid vragend
verroer ik geen stem
tot stilte snijdt
en onbegrip zich uitdrukt
in witte knokkels
ik waan me dood, sterf
wanneer je waanzin
mijn lippen dichtnaait
en ik word
wat je wil vergeten
Nathalie Vilain