|
Tanger
en wanneer mijn gedachten varen over de woeste zee
meeuwen schalks schreeuwen tussen blauw
is niets dan de bestemming het waard
de brekende golven met een papieren bootje te trotseren
daar ik weet dat Tanger met haar ranke minaretten
achter de horizon mijn aankomst verwacht
zoet zal de hereniging zijn, val ik op mijn knieën
om haar roodpronkende grond onder
de volmaakte zon te begroeten met lippen
die het gevoel overbrengen van mijn hart
dat totdat moment bedolven ligt onder heimwee
eens verbannen, maar niemand pakt mijn dromen af
zie mij hier toeven onder walnootbomen
bloemenbollen poten naast zerken van geliefden
waarvan ik afgeknipt ben als miskende tak
ere wie ere toekomt, jij schone aan de mediterraan
voor jou niets dan lof aan overgevlogen woorden
ver voorbij de oceaan waar jouw naam
mijn verlangen uitbeeldt tot verstandverbijstering
van het volk dat jouw rijken bewoont
|
