|
Hoeveel manen zijn voorbijgedraaid,
kwartieren licht tot duister
de wereld rustend van de dag
sluimerend van al zijn luister.
Een liedje koestert jou in slaap
met klanken zonder woorden
datzelfde dat jouw vader eens
in zijn kleine wiegje hoorde.
Het is een lullaby of dreams
van liefde en van toekomst
En droomt de generaties door
van alles dat zal komen.
Een klokje klingelt ook dat lied
in een lang en grijs verleden
toen oma in haar bedje sliep
en zingt dat voort tot heden.
Het is het lied van tederheid
het mooiste om te geven,
die rijkdom raak je nooit meer kwijt
maar vormt je hele leven.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
