|
Vanuit het raam
blikt het gloeiend rood
van vergane glorie.
Het groene blad bloost
al vol verlangen naar
het sneeuwbed
van de winter toe.
De takken
groen bemosd
nemen kreunend afscheid
van hun dwarrelrokken.
en de wind wordt
van zijn wervelende dans
met bladeren en zand
niet moe.
Een glanzend licht
kiert tussen wolken
naar een paddestoel
waar in verbeelding
elfjes dansen
rond een waterplas
en zich douchen
in de druppels
van de miezermist
nu elk traantje
van het leven
door dit glanzen
van de herfst
is uitgewist.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|