|
Zo langzaam, zonder opschudding
valt die nacht de sneeuw
bruidskleed van witte rust
zoomt maagdelijk ongeschonden
de verraste ochtend
een gevoel van zachtheid
weerhoudt de eerste passen
licht krakend getuigt het spoor
van de landman met kleverige voeten
die de mildheid van de nacht
heeft geproefd samen met
de koude barmhartigheid
winters ver van
het grijze stadsgeploeter
winter bedekt zijn eigen zerk
smeekt om stille aanvaarding
zonder de scherpte van
strooizout
8/12/2O1O
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|