|
een steen zoals deze
door de eeuwen gelaagd
helle hitte noch straffe kou
beroerden jouw diepste wezen
deze steen gevat in de palm
van mijn hand
gewrikt uit grauw graniet
voegt zich koel en kalm
ik laat zandkorrels van tijd
door mijn vingers lopen
zij draqen nog ijzige sporen
van een bloedige strijd
de versteende kust
verstild en onaangedaan
alsof het altijd zo is geweest
niet voor 't leven toegerust
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|