|
Laat me verwoorden, wie ik eens zag
Vasthouden en bewegen op maat
Niets en te nimmer daar, een verloren straat
Eigenlijk weet je het zelf al wel
Maar wacht je op zinnen die je doen beginnen
En lachend kijk ik naar je opzij
Maak ik mezelf toch echt wel weer blij
Voelt het als een leemte, een rots en een steen
Gaan de tulpen en varens misschien heen
Opent de kastanje een vurig gezang
Over bossen en meren, zwanen en stof
Wachtte de spreeuw op het toeslaan van lucht
Komt weer die zucht en de passie vooraan
Beweegt alles anders, stiller voortaan
Stiller dan regen, langer tezamer gaan
Volgt heel mijn hart, jouw hart slaat wel weer
Gaat het als een dwaze te keer
Tijgers en jagen en velden tekeer
Ik zag dit alles in jou
Eens te meer
En nu ben jij er nog 1 maal
Maakt het een plot zonder een verhaal
Tegels op straat vielen om van de haast
Mijn voeten die bloedden, maar lopen nog steeds
Ergens een ‘eens ben ik al een keer bij je geweest’
Zonder te kussen voel ik het heelal
Wachten en lopen dat is wat ik doen zal
Varen op meren, op rivieren en zee
Neemt de wind mij en jou mee
Naar elkaar, naar een sloot, tussen de dood
Koos ik om je weer te zien
En heel misschien
Ben jij wel daar, precies de kant
Die ik ook uitvaar
Ontwarde gevoelens, gegeven blik
Deze man is van jou, voor nu
Voor altijd.
|
