|
ik ken het vervallen graf lieflijk kind
waar ik ooit voor stond met mijn klas
het wordt door bloem en mos bemind
ja er groeien zelfs pollen en gras
het lag achter het opgehoogde puin
tussen de oever en de versleten brug
waar ik zat en krabde op mijn kruin
en dacht er is vast wel een weg terug
maar nu kijk ik uit over de vlakte
en lees in het notitieboekje van ma
wellicht denk je nu aan je lieve pa
die een monument voor hem hakte
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|