|
Hé Jolanda,wat zie je er lekker fris uit , is dat plooirokje nieuw? Ze keek op en dacht huh.. waar komt die stem vandaan?
"Wie geeft mij zo`n lief compliment?" Riep ze terwijl ze naarstig in de rondte zocht..
"Ik ben het, de wind en ben helemaal opgewonden, ik voel een orkaan in me opkomen meisje, zeg eens, ben jij boven de achttien ?"
Jolanda giechelde een beetje en knikte; "Ja hoor, hoezo?"
"Welnu zei de wind, ik ben dol op meisjes met plooirokjes, als ik mijn wangen bol kan ik er onder blazen, er zitten vast sappige dijtjes onder, woei!"
"Zo hé, wind, je bent toch niet ergens op uit hè, ik heb al een vriendje alhoewel hij vannacht hoofdpijn had hmm, en ik even de frisse lucht in wilde om appeltjes te plukken, wij hebben toevallig winterbomen, in februari vallen die rakkertjes van de takken en vleien zich aan de stam voor het oprapen."
Ze bukte en de wind zag zijn kans schoon, blies met bolle wangen onder haar plooirokje en riep; "Woei woei ahh grommm woeoeoeoei, raap jij altijd appetjes met hmmm..rode jarretelletjes aan.. puf zucht pfff.." en ging uitgeblazen liggen.
Jolanda raapte nog even door om bij te komen, wandelde vervolgens met haar neus in de wind en een mandje vol sappig frisse winterappeltjes terug naar huis, haar wangen vertoonden meer blosjes dan een mud appeltjes maar kon hebben, ze legde ze thuis in de fruitkist, liep het kantoortje binnen, zette de computer aan en ging een ongelooflijk heftig windsonnet schrijven..
|
