|
wanneer de woorden slapen
verstopt de maan zich achter ‘t blad
en is de zee enkel een blauwe streep
geen zinnen storen mijn rust
en ik blijf in de nacht alleen
zelfs dromen vergeet ik
- niets wat ik voel heeft een naam
behalve de leegte in mijn borst
wanneer woorden slapen
bid ik god om wat ik vergeten ben
en in de droefheid van het moment
herinner ik 't mij; zelfs 't wit op het papier
heb ik al altijd kunnen wenen
sunset 01-08-2012
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|