|
Het oude fluistert tussen muren en stenen spreken van vergeten tijden bladeren ruisen warme winden waaien haren zacht in ’t blauw
Vogelstil de witte wolkenvlucht handen die in leegte vatten voelen onzichtbaar wereldliefde
Pracht beneemt de adem in verstilde dagen oogt vol gloed en vuur waar ‘t leven leeft in ’t hart een nooit gekende hemel zinkt in open monden als zoete wijn heel dicht aan ’t groene water
Ver gooi jij weg des levens last valt zonnedronken in zachte armen geen strijd meer in het lijf
Wij laten ons door schoonheid dragen en nieuw ontwaakt in ons de paradijselijke lust.
sunset 14-08-2007
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|