Efemeer met halsbrekende vaart razen
ik en de dingen door de ruimtetijd

maar het is ik,

zijnde mijn gestrekte persoon, die

- give or take een meter per seconde snéller
dan de dingen -

roeit door een glasolie van de wereld

waarin wij met de dingen kruisen.

Zie je jezelf omzien: het
achterblijvend geraas van de dingen?

Hoewel ik me klein toeschijn is het
razen groots:

in dit statig wereldbad ben ik de maat.

Geweld blijft stil.

Geweld fluistert door een troebel brein.

Verstoor je de suspensie, dan stort
het spel zeker ineen.

Voorzichtig strek ik in gedachten mijn pink:

voel een gebeurtenis waanzinnig langs een pink
in mijn herinnering achterwaarts
buitelen.

Vervaarlijke balans van brekend vliegen en

voort storten halsoverkop.