|
eeltige vingertoppen etsen
in het niets en niemandsland
een schim of mijmering
van vormen die vallen als droog blad
betreurd maar soepel
op de zachte roep van sterven
oude adem blaast
houten schaduwen over het glas
de rook wulps en donker
draagt een zwaar geweten
en hij
hij speelt de blues
voor al zijn duivels
afgeragd en onbezeten
hij speelt en speelt en
het graf in zijn borst
ramt schorre gaten in zijn kreten.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|