|
als wij ons nesten bouwen met liedjes en zoenen getuimel en kozen waarin ik je lief vannacht, en jij mij tot ademnood lachend, onbegrijpelijk
terwijl jij als een stille bries mijn lijf natekent in mijn lenden verhalen schrijft teder en licht als water en jouw gestreel mij branden laat als laaiend vuur waarin de dorst verdampt
wanneer jouw woord voorzichtig aarzelend van lippen valt het mijne kleurt in tinten van een liefde dan bruist er lente zelfs in het grijze van mijn herfst.
sunset 12-10-2007
|