|
alsof de kleuren wenen rood in het grijs verzinkt het blauw wordt als oneindig zwart en bloeit vreet alles op, ook ‘t wit en geel dat beeft gebeden voor ‘t in de netten valt
ver en dichtbij neemt groen een afscheid en zwijgt terugkeer van de stilte door vermoeide luchten rollen gedempte woorden mijn handen, ongewis oogsten het schuchter licht dat van de dag nog over is.
sunset 05-04-2008
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|