|
Ik ben sinds vanmorgen terug van een citytrip naar Parijs. Mijn broer Tom en ik zijn daar samen naar een bekende uitgeverij gestapt om mijn gedichten aan de man te brengen. Tegenwoordig duurt een treinreis van Brussel naar Parijs iets minder dan een anderhalf uur, dankzij de Thalys.
Toen de trein aankwam in Paris Nord wilde ik eerst en vooral een postkaartje verzenden naar Katty, een diëtiste die mijn dichterschap van nabij volgt. In de krantenkiosk koos ik het allermooiste kaartje voor haar uit.
Zo gezegd zo gedaan, hoog tijd voor Tom om in de zonnige buitenlucht een sigaret te gaan roken, vlakbij de ingang van het station. En plots was ik geshockeerd: overal zag ik clochards, de ene lag moedeloos op een zitbank te slapen, een andere schreeuwde dronken zijn ellende uit.
En ja, de rijke toeristen wandelden hen verveeld en genadeloos voorbij. Gelukkig hield de security alles in het oog.
Ik verzocht mijn broer om zo snel mogelijk de metro naar ons hotel te nemen. Maar net toen we wilden vertrekken hield een baron sans sou ons tegen en vroeg wat kleingeld. Vanwege zijn vriendelijke innemende blik, gaf ik hem spontaan vijf euro. De man die een rosse bakkebaard had, lachte zijn tandeloze mond bloot en stopte mij iets in de handen, het was een ijzeren Eiffeltorentje in sleutelhangerformaat. En hij fluisterde: 'Ceci est un porte-bonheur'. Ik keek vol belangstelling naar deze gadget en wilde de mysterieuze man nog bedanken maar die was reeds verdwenen in de menigte.Tom die een puur rationele ingenieur is, grinnikte: ' Tja Claude, als je al die nonsens moet geloven ?'
En toch heeft deze talisman ons blijkbaar vier keer voor ongeluk behoedt dit weekend. Maar in de Thalys terug naar Brussel ergerde Tom zich: 'Stop nu toch eens met al die onzin uit te kramen'. En dus deed ik alsof ik sliep terwijl ik droomde van een positieve reactie bij de Parijse editeur aan wie ik de dag ervoor mijn gedichten had aangeboden. Zal mijn poëzie daar goed worden onthaald dankzij... de talisman ?
Ach, ik zal de logica van mijn grote broer maar volgen, net zoals ik dat deed in de duistere Lichtstad, metro in, metro uit, dan kom ik vanzelf wel op mijn bestemming.
|
