|
|
ik weet niet hoe merels fluiten dat ik guitig naar uw veren staar, uw ijdelfonkelende tuitjes, de kapjes in uw herfsthaar
ik weet niet hoe de zon overweldigt dat ik blaadjes uit uw bloemhart ruk, voor elke dag dat we samen zijn, bijen smekend om een nieuw stuk
ik weet niet hoe de paringsdans, van de kaketoe of de noordergans (oh nee, alweer een vogel), zich meet met de tongdans waarmee ik u bekogel, het zoeken naar uw feromonen en straalroodsneller bloed
en ik weet niet goed, hoe een klootzak als de natuur, die mij uitspuwde, op een bureaustoel, waarop ik overstuur, tot tranen pers wat in mij gedijt, hoe die klootzak met zijn tragische strijd, zoveel schoonheid in onze armen vlijt, als wij mekaar weer delen
ik weet niet hoe de lammekens hun spelen (terwijl men ze zal kelen) opwegen kan tegen dartelen mijn, tegen drentelen pijn, tegen onvolmaakte eieren die ik leg en gij niet broedt (soms voel ik mij nog dooier)
ik weet niet waarheen zinnen vliegen, als meikevers op satijnen wind (zo melig vergelijken)
soms wil ik u beliegen, en zeggen dat ik anders kan, dan mij te leggen in uw bedding, en onder geen beding te stromen, naar de monding van een andere muze
ik weet niet waarom liefde, mij als lava naar de zee toe drijft, als een onontdekte soort, een laatste toverwoord, voor het luik zich opent en de tong uitpuilt
ik weet niet waarom liefde soms het hele leven in mij huilt, omdat ik niet ben wat ik zeggen kan, terwijl ik enkel u wil voelen waar ge zelf niet durfde gaan
ik weet niet waarom wiegen van de bomen en het rotten van het mos, mij als krekel in een klok doen voelen, terwijl ik vals voor u m'n lied afkrijs
ik weet niet waarom wijs als uilen, mij enkel maar de nacht nog prijst
ik weet niet waarom ik niet weet en ik vraag niet graag
als ergens dit hele schouwtoneel, een stukje van een hersendeel u deed kijken naar mij, is dan niet in het stil ontwaken, de dauw die rupsen koelt, het mooiste reeds voorbij, het diepste reeds gevoeld, de gloed bekoeld.....
niet voor mij, want ik zie u weer, en 't is alsof die mol opnieuw, verdoken van 't natuurlijk spelen, omgravend zieke hersendelen, de gangen naar mijn hart omwoelt, mijn vuistgroot kloppen in de aarde, mijn ontstaan, vergaan, mijn jou
kom hier dat ik als merel fluit als zon verdwijn als paring dans, u muil, u peil, u gooi, u trouw
|
|
|
Reactie gegeven door Manolo - 10:32 06-06-2009 |
|
|
|
Ik vind het best lief, meeste stukken rollen goed, enkele minder. Dieren zijn dankbare poëzie-objecten. Goed gedaan.
|
|
Reactie gegeven door D.Docters van Leeuwen - 02:47 06-06-2009 |
|
|
|
pardon ik bedoelde Tsja Knoet
groet
Dick
|
|
Reactie gegeven door D.Docters van Leeuwen - 02:45 06-06-2009 |
|
|
|
tsja Manolo
gooi het in m'n pet, ik begrijp hier weinig van,ligt misschien aan mijn kleine begrijpertje
en wat heb je een hoop woorden nodig.
met jou vergeleken voel ik me een minimalist
groeten
Dick
|
|
Reactie gegeven door knoet - 21:09 05-06-2009 |
|
|
|
Het is volgens mij weldegelijk kaketoe, zoek het eens op. Even gekeken op wikipedia: komt van het Maleise kakatua, maar in het Nederlands kaketoe.
Die laatste regel volgt op 'kom hier dat ik...', dus dat is pers. vnw.
En die Nederlandse dichters die kende ik niet, maar ik ga ze zeker eens van naderbij bekijken als ik wat meer tijd heb.
bedankt voor de respons.
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|