|
Wat in je geheugen gegrift staat het verleden
is vaak niet meer te lezen, als een geheimtaal
vol herhaling en blanco's, je levensverhaal,
door een vreemde geschreven, lang geleden.
Soms krijg je ineens als uit de hemel een teken,
een zon die ijlings door duistere nachten breekt,
en vergeten landschap in verblindend licht steekt,
een stem lang overleden begint te spreken.
Herinnering hier en daar, slechts in momenten,
en lukt het soms om moeizaam met de rode draad
snippers met losse knoop en inderhaast te binden,
meestal blijf je zoet met brokken en fragmenten;
paar flauwe lantarens in een duistere straat;
in de bouwval zijn nog mooie resten te vinden.
|