|
Tiskee, wil je het niet te mooi, te diepzinnig maken?
Ik ervaar je tekst als uitermate "in elkaar gedraaid",
uitermate gekunsteld.
Je wil iets zeggen, je draait beelden in elkaar,
het concrete is steeds uiterst abstract bedoeld, je draait
het zo in elkaar dat ik er geen touw meer aan vast kan
knopen.
Probeer eens een vaste vorm. Dan word je tot beperking
gedwongen. Ik denk aan een kwatrijn, aan een sonnet.
Als leerschool voor een zuinige omgang met woorden is ook
haiku of tanka aan te bevelen. Vraag maar eens
aan Erik Lelieveld hier hoe heilzaam dat kan zijn.
Met vriendelijke groeten,
Abel
|