de maanstond baart een staande heilige

hij slentert en duwt zijn schaduw voort

varend over klinkerloze woorden

mist hij de afslag bij de platgetreden uitweg

verstokte medemenselijkheid knakt zwarte rozen

bedekken valkuilen vol honger naar liefde

is het gevaar van snaargeluiden dodelijk

ongehoord in schrale toonaarden

dieren zonder chlorofyl vluchten in lelietuinen

waar angstkreten octaveren in gele tinten

kijkt verloochening vanuit de hoogte neer

er rest alleen nog een éénbaansweg voor leedvermaak