 |
| RobertNouwen - 13:43 17-06-2006 |
|
|
Nimfen zingen op het dakterras
hun gezang kronkelt om me heen
en ik de dromer geef me over Ze kussen jongens met varkenspoten.
Ik wil paardenpoten! Of zal ik menner zijn
zodat ze mij beminnen? een snelle wens zo snel volbracht
Een mond die mij beroert, twee ogen
waarin ik kijken mag en ik zie Ik zie de mensheid als gouden aren op
het zonbekuste veld naakt van liefde
door de straten dansen Wij, gedompeld in het Al, wij het Al,
de mensheid op varkenspoten
en jij die me kust en ik zie Ik zie hoe de morgen oprijst, hoe het land
uitgeslapen ligt aan de voeten
van het witte doek Verschrikt breek ik de lijst en ontwaak.
|
|
|
Reactie gegeven door Beli - 01:17 21-06-2006 |
|
|
|
je derde strofe wil je vast óók met een hoofdletter laten beginnen.
Je schrijft ontzettend ouderwets, maar dat doe je dan wel heel mooi.
Het einde had wat mij betreft verrassender gemogen dan dat het gewoon weer eens ochtend werd, maar ja, het is een droom begrijp ik, dus dan heb je niet alles zelf in de hand.
Groet,
|
|
Reactie gegeven door RobertNouwen - 19:18 19-06-2006 |
|
|
|
Ha Danny,
Ah dat is mooi:) Dank je! Zelf houd ik er ook wel van hoor:)
Groetjes,
Robert
|
|
Reactie gegeven door Danny_Danker - 23:25 18-06-2006 |
|
|
|
Wil toch even zeggen dat ik levend en wel van dit soort taalgebruik geniet, zo ook hier.
groetjes
Danny
|
|
Reactie gegeven door RobertNouwen - 23:19 18-06-2006 |
|
|
|
Tja Buigt, ik moet je gelijk en ongelijk geven. Gelijk, misschien, qua schetsing van mijn persoonlijkheid, dat zij zo. Ongelijk qua kenschetsing van mijn schrijfsels.
Mijn taal is misschien negentiende-eeuws, maar inhoudelijk zijn mijn weinige gedichten die ik de laatste kleine 3 jaar geschreven heb meestal absoluut niet negentiende-eeuws. Het onderliggende thema is daarin vooral totalitarisme geweest en ze zijn allemaal abstract rationeel qua inhoud. De meeste grote begrippen die ik gebruik als 'mensheid', 'einde', 'dood', 'hemel', 'wereld', 'voltooien' moet ik gebruiken omdat enkel zij het abstractieniveau kennen dat ik nodig heb en zij zijn dus meestal ook abstract en niet concreet bedoeld.
Wanneer ik in dit schrijfsel 'meisjes' i.p.v. 'mensheid' geschreven had, was het hele gedicht in elkaar gezakt. De urgentie van de slotregel werd dan teniet gedaan. Met die slotregel zet ik me af tegen de voorgaande romantische idylle. De mensheid als korenhalmen, als één pot nat, die naakt van liefde danst, verschrikkelijk! Dat is de werkelijke dood!
Vroeger, voor ik jou op mijn pad tegenkwam, waren mijn gedichten echt negentiende-eeuws, toen gaf ik in mooie woorden impressies van de omgeving (het concrete), expressies van mijn persoonlijke gemoedstoestand (gevoel, persoonlijk), liefst wat overdreven natuurlijk, maar goed wat ik meen te zeggen is: dit negentiende-eeuwse is juist te vinden in 95% van de moderne gedichten. Het is nu wat in andere woorden, maar inhoudelijk verschilt het niet, hoogstens qua taal, stijl. Jouw gedicht 'de bekende weg' is een echt negentiende-eeuws gedicht en nog wel ouder. Alleen in een wat andere taal.
De uitdaging voor mij is nu om een eigen taal te vinden voor mijn ideeën, om na de inhoudelijke breuk met de negentiende eeuw, ook qua taal te breken, dat is me een paar keer gelukt, maar in dit schrijfsel ben ik daarin inderdaad jammerlijk tekortgeschoten.
Het is wat vaag wat ik geschreven heb en ik denk wel dat ik je ook niets vertel wat je al niet wist, maar waar je wijselijk aan voorbijging om mij de weg naar een eigen taal op te jagen, wat ook het beste is.
Hmm, het is weer een lang epistel geworden.. Sorry daarvoor.
Hartelijks! Robert
|
|
Reactie gegeven door Buigt - 20:44 18-06-2006 |
|
|
|
> ik kan mezelf uiterst moeilijk ertoe dwingen om enigszins moderne woorden te gebruiken
Een typische jeugdzonde van de negentiende-eeuws aangetaste romantisch kokette wouldbe-dandy. Ik zou zo'n rol niet ambiëren, want je publiek is minstens een eeuw en veel afleveringen van Cheers verder.
Wacht ik zal het nog duidelijker zeggen: als je de taal van de doden gebruikt, dan ligt je publiek op het kerkhof.
|
|
Reactie gegeven door RobertNouwen - 18:45 18-06-2006 |
|
|
|
Oei, waarde Buigt, wat zijt gij streng! Maar ik denk wel dat je gelijk hebt. Dit schrijfsel lag al een paar maanden in mijn administratiepuinhoop, omdat ik twijfelde om het in te sturen. Ik heb besloten om het toch maar in te zenden zodat het hier nu in mijn bescheiden archiefje staat en er misschien overheen gekeken zou worden in deze reactielauwe dagen (al was ik stiekem toch wel benieuwd naar eventuele reacties)
De charme aan het stukje vind ik dat het een bepaalde speelsheid heeft en dat is met name in die tweede strofe ja en achter die paardenpoten hoef je niets te zoeken, het ging me erom dat ik in een bepaalde roes, of trip zo je wil, verzeild geraakt ben.
Het is eigenlijk niets meer of minder dan een vingeroefening om eens een wat lichter gedicht te schrijven (al kan ik het toch niet laten om nog dominee te spelen met die volta in de laatste regel)
Het Al vind ik een prachtig woord! maar ik begrijp wat je bedoelt. Ik heb altijd de neiging om grote, tijdloze woorden te gebruiken, sterker nog, ik kan mezelf uiterst moeilijk ertoe dwingen om enigszins moderne woorden te gebruiken. (het gebruik van het woord 'graffiti' in 'la Predestinata' (ook niet een al te sterk gedicht) was voor mij zelfs een grote stap) Maar dat komt ook door mijn rare geest die niets liever doet dan de symfonieën van Bruckner en Shostakovich beluisteren en als favoriete schilder Anselm Kiefer heeft en waarbij een divertimento van Mozart steeds meer op de zenuwen gaat werken omdat het zo vreselijk onderhoudend is. Bon.
Nou ja, ik hoop binnen enkele weken een vers-van-de-pers-schrijfsel te presenteren dat wel jouw reactie meer dan waard is en hopelijk weer het niveau haalt van mijn 'loslaten' dat ik eerder dit jaar schreef. Gisteren heb ik er een begin mee gemaakt waarbij ik je grieven al een beetje in mijn achterhoofd had en er dus rekening mee gehouden heb zonder dat het ten koste mag gaan van mijn lyriek en het gewicht van het schrijfsel.
Goed, hartelijk dank dat je me in de gaten houdt en blijf zo streng/eerlijk!
Hartelijks,
Robert
|
|
Reactie gegeven door Buigt - 16:28 18-06-2006 |
|
|
|
Robert jongen toch. Dat jij zo graag de honderdvijftigjarige dichter wil uithangen. Terwijl je het nu gewoon zou kunnen zijn. Als je maar eens ophield met die nimfen, met de mensheid, het Al en het bij voorbaat vrijblijvende ontwaken aan het eind van 'de dromer'.
Als ik een persiflage had willen schrijven op poëziekerige gedichten, dan was ik misschien wel in de buurt gekomen van je inzending.
Enig draaglijke strofe is de tweede, wat mij betreft. De paardenpoten zullen misschien op Cheiron de centaur slaan (op het forum citeert Abel Kees 't Hart: 'allemaal kenner van de Antieken, allemaal een beetje verdrietig'), maar ik lees het toch het liefst als een leuke uomo-erotische scene.
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
