Net niet tot op het vriespunt.
Halverwege komt ze tevoorschijn als ik laat vertrek. Dat gaat niet blijven
duren. De winter komt eraan. Voorlopig spaar ik nog mijn handschoenen tegen sleet.
Toch zal ik binnenkort opnieuw een lange onderbroek aantrekken, mijn gelaat
omwikkelen tegen de kou, zelfs mijn neus. Het landschap gaat onderweg bevriezen
en krassen de raven door koud geschemerte. De winter komt er aan. Sneeuw zal
opnieuw het verstand bevriezen in een eindeloos wit tapijt. Prachtig zal dat
zijn om opnieuw de grond te voelen kraken onder onzekere
voetstappen.
Weet je nog, die tentoonstelling van Irène en die oude slechtziende schilder in
de voorzomer? Zijn die twee boeken
al klaar? Het wordt tijd dat we elkaar nog eens zien en met de vrouwen een
lamsbout afknagen, ons genadeloos bezatten terwijl zelfgemaakte paté ligt te
stinken in de oven.
Nu nog niet want ik rijd door de stad, verdoofd
door te weinig slaap. Het is alsof ik me in een film beweeg.
Stroomopwaarts met blutsen en builen leunend tegen de ochtend. Ik beklaag me niets.
Ik was met Kamiel op stap geweest. We hadden zes uur op een stoel gezeten aan
een tweepersoonstafel. Of ze rond of vierkantig was weet ik niet meer. Namen
ben ik ook vergeten.
Hij was net zoals ik met de fiets gekomen. Ik vergat hem te vragen of hij ooit
met een auto heeft gereden.
Hij glimlachte toen ik zei dat ik goedkope afdrukken van mijn schrijfsels ga
laten rondslingeren in kroegen.
Samenraapsels, volgeschreven vodden uit een broekzak een plaats geven in het
verhaal. Laten we niet filosoferen in gefluister, maar roepen en tieren als het
moet.
Mijn hoofd straalt. Mijn ogen niet. Die blijven beschonken voor de rest van de
dag tenzij er een heilige uit de hemel valt en de waas uit mijn ogen blaast.
Terwijl ik niet in het zonlicht kijk denk ik terug aan het zielsgenootschap van
voorbije nacht.
Twee dames van mijn leeftijd drinken trappist op muziek van J.J. Cale, of is
het Blue Blot?
Iemand drinkt whisky aan de toog. En ik, ik ga voort.
De dag erna is het zonnig. De deur staat open. Iemand vraagt hoe je van een
kubiekemeter een vierkantemeter
maakt. Het heeft iets met hout te maken.
Je kan evengoed van een kubieke meter beton een vierkante meter maken. De kostprijs blijft hetzelfde.
Schrikkeltijd,
Reactie gegeven door warket - 22:52 16-03-2010
Die laatste zinnen zijn het begin van een nieuw fragment. Het omschrijven van de muziek hoort erbij voor mij. Tenslotte is het beschrijven wat je beleeft.
Hendrik,
Reactie gegeven door warket - 22:44 16-03-2010
Je vertelt hier de gebeurtenis met drie zinnen. Meer nog, uw commentaar inspireert...
het landschap gaat onderweg bevriezen
krassen de raven door koud geschemerte
laten we niet filosoferen maar
roepen en tieren als het moet
terwijl ik niet in het zonlicht kijk
denk ik terug
aan het zielsgenootschap
van voorbije nacht
thanks
warket
Warket, re: 15
Reactie gegeven door Jaco Wouters - 18:40 16-03-2010
Het moet iets met hout te maken hebben, ja, dat vooral.
wat betekent dat?
re: 15
Reactie gegeven door Schrikkeltijd - 11:19 16-03-2010
Zin voor zin prachtig. Je roept met je taal een sfeer op die me aan de toneelstukken van Tjechov doet denken. Het Russische verlangen naar de lente die voorlopig nog niet of misschien wel nooit aan zal breken. Komt vast ook door het winterlandschap dat je beschrijft, en de tijd van het jaar.
Naar mijn idee zijn je laatste zinnen (vanaf De dag erna) eigenlijk al het begin van een nieuw fragment. Ik zou stoppen na 'En ik, ik ga voort'.
Het noemen van de muziek doet me even nadenken. Moet je de artiest noemen vraag ik me af...in mijn verbeelding hoor ik meer Tom Waits, of misschien zelfs wel iets zwaar (Russisch) klassieks. Misschien dat het omschrijven van de muziek (de stem, de sfeer) meer aan de verbeelding van de lezer over laat?
re: 15
Reactie gegeven door Hendrik Laanen - 10:20 16-03-2010
3 juweeltjes:
Het landschap gaat onderweg bevriezen en krassen de raven door koud geschemerte.
-------
Laten we niet filosoferen in gefluister, maar roepen en tieren als het moet.
-------
Terwijl ik niet in het zonlicht kijk denk ik terug aan het zielsgenootschap van voorbije nacht.
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
