Alsof ik iemand antwoord wilde geven
op een vraag die nooit gesteld,
waarop ik echter zelf nog wel wat
wilde zeggen, steeds maar zeggen.
Taal is als het eerste ei
eigen ei, waardoor de dingen
en de dieren namen kregen.
nog vooraleer ik zeggen kon
Dit is het verband van het vermogen
waarbij ik enkel zat en keek en
alles decoratie was omdat de klank
nog niet verbogen was tot het begrip.
Nu schrijf ik maar betekenis terwijl ik raad.
Het leven opent in een schone wond
terwijl die ongestelde vraag steeds blijft.