fluister
fluister fonteinen door m’n brein
snuister door bakjes oude pijn
herstel bedruipende harten
ik glip door tijden later, ik glij de gladde nacht
ik knip begroeide liefdes, ik berg gebakken ijs
ik vang gevluchte regengedachten, ik weiger alle wilgen
ik slaap tot ik mezelf voel gaan, ik amputeer het ik
stengels nemen mee wat blijft, tranen groeien dieper
vogels fluiten dagen aan, groen bedekt m’n wonden
tragisch is de avondraad, ziek naar mij gezonden
wijk het hele weten in, vind me een lantaarn
breek het wee dat peinzen schiep, laat me nu vertoeven
altijd is er ergens ik, altijd kleine deeltjes
pil me naar m’n oceaan, was me op de golven
het ik dat deze verzen schiep, is eeuwenlang bedolven
met rijm op het einde