|
|
|
Het is duiveltjeskermis.
De zon plaagt druppels in regenboogkleuren.
Druppels verdwijnen in grijze stenen,
onbeschenen door donkere wolken.
Dan breekt een enkele straal
het wolkendek in plukken.
Achter glas voel je dan warmte
die je buiten niet kan vasthouden.
Een spel van donker en licht,
niet zoals in een discotheek,
wel in pure stilte
die zachtjes verdwijnt...
bij het doorbreken van weer
een nieuwe zonnestraal door
vogeltjes die hoopvol fluiten
met een lekkere regenworm in hun bek. |
|