|
op haar las ik mijn eerste boeken
loste de eenzaamheid op in lucht
opende fantasie ‘t geschrevene
dat werkelijk werd en echt
sloeg ik de eerste bladzij om
verschenen elfen, dwergen, draken
heksen met hun verwaaide haar
- voor mij allemaal waar -
die jeugd en vensterbank zijn weg
de huizen worden zo niet meer gebouwd
te zelden nog zie ik intieme plaatsjes
en het bedroeft mij in het hart dat rouwt.
sunset 24-02-2011
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|