|
in tranenvloeiende droefheid
voel ik het einde van jouw leven
(je lijf, onwerkelijk als in droom,
een kruisiging die zich herhaalt
herhalend zich vormt
opnieuw en zoveel groter
niet enkel slechts een verdiepen
maar een groeien, tezelfdertijd
laagte en hoogte]
het woord, uit jouw mond
- niet uit iemands mond -
als weg terug en toch,
vermoeid en aarzelend
vanuit een eeuwig durende
warme liefde beschermt
de hand van God
het afgetelde leven
onbegrijpelijk in het begrijpelijke
en aan geen enkele wet onderworpen
is het levenschenkend
vanaf het kruis tot het graf
naar het goddelijk licht
sunset 27-03-2013
http://sunset.deds.nl
|