|
to be or not to be
Voor sommigen blijft het een moeilijke keuze. Van de week nog zagen we, in het kader van een nieuw wetsvoorstel omtrent verruiming van euthanasie (hulp bij zelfdoding), een goed uitziende vent van 57 vertellen dat hij levensmoe was en de dood nauwelijks kon afwachten. Indrukwekkend vonden wij dat.
Nog indrukwekkender vonden wij de reactie van de - onvoorbereide - politicus A. Pechtold hierop, die via-via verantwoordelijk was voor het onderliggende wetsvoorstel.
Onder ons, wij hielden die man altijd voor een studentikoos salonliberaal. Een windbuil zeg maar. Dit beeld hebben wij evenwel drastisch moeten herzien. Na Pechtold's ode op het fundamentele recht tot zelfbeschikking van elk individu (zonder arbitraire leeftijdsgrenzen) en de plicht van een overheid tot regulering daarvan, waren wij om.
Zo verstandig hoor je ze maar zelden, dachten wij. Desondanks brak er een heidens kabaal los in de media. Vanuit gelovige hoek grotendeels. Wel, daarmee gaan we de lezer verder niet in detail vermoeien. Onderbelicht bleven echter, wat ons betreft, de volgende aspecten:
- naast de gereguleerde euthanasie bestaat er de zgn zelfmoord. Zelf-euthanasie zouden wij persoonlijk liever zeggen. Volgens het CBS en de NOS* ging het in 2015 om 1871 Nederlandse burgers. Een getal dat vergelijkbaar is met de slachtoffers van de grote watersnoodramp in Zeeland in 1953 of de hongerwinter van 1944. Maar zelf-euthanasie krijgt daarmee vergeleken heel wat minder aandacht. Daarenboven zal het werkelijke aantal jaarlijkse slachtoffers heel wat hoger zijn, dan door het CBS met harde cijfers kan worden aangetoond. (Als wij een educated guess mochten doen zaten we al snel op een verdubbeling van de officiële cijfers en dan zouden wij dus praten over een stille ramp, in aantallen slachtoffers vergelijkbaar met de aanslag op de Twin Towers.)
- De zelf-euthanasist zorgt soms voor overlast en milieuvervuiling. Onbedoeld is hij toch blind voor de verantwoordelijkheid ten opzichte van zijn kadaver. Zodat wij levenden hem meer dan eens van een treinstel of stoep bij elkaar moeten vegen. Dit soort taferelen zou een beschaafd land graag willen voorkomen, zo veel als menselijk mogelijk.
- "Onder twintigers en dertigers is suïcide met 408 incidenten doodsoorzaak nummer 1, voor kanker (378) en hart- en vaatziekten (146)." Volgens het CBS. Tja en dan praat de goegemeente intussen over euthanasie vanaf 75 jaar voor enkele tientallen gelukkigen. Dat er honderden levensmoeie jongeren bestaan, wil men zich gewoon niet voorstellen. Zo doen struisvogels dat.
- Gesteld dat het recht op vrije zelfbeschikking werkelijk zou worden ingevoerd, met lage drempels, met voldoende voorwaarden en waarborgen, met een goeie procedure en een professionele uitvoering. Dan zouden naar onze stellige mening zeker de helft van de 408 jonge slachtoffers uit 2015, gaande de procedure zijn omgepraat. Puur en alleen door intermenselijke effecten en verhoogde aandacht.
* http://nos.nl/artikel/2114388-aantal-zelfdodingen-in-nederland-nog-nooit-zo-hoog.html
Alles is relatief. Uit het artikel blijkt bijvoorbeeld dat in Griekenland de zelf-euthanasie het allerminst voorkomt. Een goed verstaander weet dan alweer dat geld niet gelukkig maakt en dat de toename van vluchtelingen in een land in elk geval niet leidt tot evenredige verhoging van de suïcide. Eerder, gezien de cijfers uit het Oosten, tot diens tegendeel.
|
