|
Was er dan toch nog weg
tussen de bakens
zwart van barikaden
waarlangs een voet
nog ongestoord
kon verder gaan?
Het einde leek
zo einderloos
bevroren en verloren
vol ondergraven bloemen
met neergeslagen koppen.
De slotsom
bood geen rekenschap
maar zwoegde moeizaam verder
langs heel het koude levenspad
waar glorierijke armoe
ten grave wordt gedragen.
Maar in de schaduw
van dat pad
bloeide iets blauws
zo vol van leven
dat zelfs een naam
gekregen had,
die anders deed vermoeden
daar barstten rotsen open
zodat de wereld
nieuw gestart
gewoon weer door kan lopen.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|