Tussen twee lakens geslapen en
wanneer eerste gedachten vergeten...
dan weet ik 'hoe laat het is'.
Droom of realiteit,
zal verdere uren blijken.

Intense angst en voorgevoel,
voor wat komen gaat en
is gepasseerd.
Elke dag herinneringen,
zonder zekerheid te hebben
ervaren.

Pijn verdooft, jezelf verloren,
in de eindeloze dagen van wacht.
Te lang,
veel te lang.
Verloren in het zelf en verdwaald
in onbewuste.
Door pijn ingehaald.

Elke dag...is tergend,
verlies een té zwaar woord.
Niet dood maar wel verloren.
Een gedeelte van jou,
in macht van anderen.
Pijn te hard om te dragen.
maar de wacht laat zich wachten.

Dragen is te moeilijk,
toch ben je.
Behoorlijk verdwaald in een
wereld
van droom en realiteit,
waarvan de lijn vervagend.
ik vecht, maar zoals in een
droom zonder benen om te lopen.