|
mijn moeder haatte haar hunnebed
zoveel dat ze soms schreeuwend wakker werd
en wild sloeg naar de vogels
die haar ziel weg wilden dragen
ik had haar moeten begraven zei ze dan
maar er was ook het kind in mij
dat liever stenen stapelde
liever buiten speelde met de klei
hetzelfde kind dat zei
dat haar echo nog te pril was
om een stem te dragen
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|