|
witjes zie ik in december
en de lichtjes in mijn ogen zijn niet echt
loom van herinnering
mijn oma zit weer op de bank
met de ziekte die in haar geval niet doodde
maar mis is het, want ze eet niet
sombert weemoed om de man
weigert ze warmte deze dagen
mijn moeder treurt niet om haar vader
sloot het boek met mij, maar ik twijfel
want ze kijkt niet blij en al roert ze vrede
in de pan, het kan niet anders zijn
dan engelenhaar dat in je nek prikt
mijn vader doet niet thuis
achter zijn machtig tekenbord
schort het aan aanwezigheid
nou heeft hij tijd
maar is er niet
mijn kleine, blonde wilde zus
tuurt rustig naar de boom
dan zingen we er liedjes bij
zij en ik
steken daarna
tak voor tak
de boel in de fik
|