Ik hoor nog steeds de adem

Van de lopende tijd

Tegengehouden door een wind, een orkaan

Maar dan diep vanbinnen.

Ze liggen naast elkaar

Na hun vermoeiende dag

Zo kan ik de nacht voor me terug winnen

Ik voel nog steeds de harde realiteit

Botsend op onze fragiele droomwereld

Zo intens, zo diep gegraveerd

Afstekend tegen m’n andere lidtekens.

Misschien moet ik het wel zwart kleuren

Om nooit te vergeten

Ironisch genoeg zou jij me dat nooit vergeven.