|
opgaan in wat zo solide lijkt
duwen met de voeten tegen de grond
weg veren van een kronkelpad
zelfsturend vermogen zonder handjes
of gaan we vliegen naar een plek
onbekende maan tussen Venus en Mars
om ons een liefdesnest te bouwen
uit het oog en even verloren knarst
als een hart dat van kloppen barst
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|