Kleuren van de dood

 

niet te geloven

wat te zien was

vooral die kleurenpracht

pracht postuur daar boven

 

snel draaiend kopje klein

zwart priemende oogjes

namen alles scherp op

“ hij” om de kleuren zo fijn

 

draad nauwelijks beroerd

lijfje in evenwicht

staartveren in een boog

hier werd de regenboog gevloerd

 

in het spotlicht goud omrand

winnaar in een zonnestraal

zichtbaar in dit schitterend licht

in de vroege morgenbrand

 

kijken zonder geruis

ontsnapt uit zijn volière

verbaasd over de weidsheid

gedoemd te sterven, ver van huis

 

ela