|
Abel Staring - 22:43 26-11-2007 |
|
|
in alle staten gaat meneer de maaier zigzag rond een vogeltje hier en daar als schade collateraal
in tolvlucht sloeg je op ons tegelpad te pletter en daantje cirkelt om je dood - alles is ook vreemd en groot.
mest is de mens voor de akkers van de toekomst sprak lenin vroom zijn opgekalefaterd lijf wacht nog op vruchtbaarheid
sequentie in wording
|
|
|
Reactie gegeven door Abel Staring - 17:50 27-11-2007 |
|
|
|
Hoor ik hier het gesputter
van een aftands Solexxje?
Een verwaterd Pauldeleeuws?
Ja, onderbouw eens wat je
hier allemaal onder mijn werk roept.
Onderbouwen, dat hoort geloof ik
tot "de manier van vroeger" om
maar eens ons huisgenie te citeren.
Ik moet nu snel naar de kombuis om
boerenkool met worst koken voor mijn stam
"op de manier van vroeger" en ik wens jou
tevens "eet smakelik".
|
|
Reactie gegeven door lexx - 16:34 27-11-2007 |
|
|
|
:) Jij denkt toch echt the cream of the top te zijn hey!
Je reacties zijn hilarisch onder je eigen werk ..jij grootdoener jij ..en dan zeg je wat van lelieveld. Kut zeg ik! en dat kan ik niet onderbouwen :) sneu hé?
|
|
Reactie gegeven door Abel Staring - 15:35 27-11-2007 |
|
|
|
ik weet het niet hoor.
......................
Ik weet het ook nog niet hoor.
Renga is voor mij een experiment
met als handicap dat ik bij gebrek
aan tegenspelers tegen mijzelf moet spelen.
Meneer de maaier als beeld van de dood
is overigens niet dood en niet iedere boer
doet aan nestbescherming.
Je kritiek is me overigens welkom,
leidde tot omzetting van 3 naar 2 en
zoeken naar bewoordingen die minder gezocht
lijken.
Wees gegroet uit wat tegenwoordig
"kerstdorp aan zee" heet. Het lijkt Esonstad wel...
|
|
Reactie gegeven door MirandaMei - 14:07 27-11-2007 |
|
|
|
Abel,
ik weet het niet hoor.
Om die twee handelingen naast elkaar te zetten, de maaier die niet om het jongvogelvolk geeft ( is tegenwoordig ook al een achterhaald beeld trouwens) en meteen dan Lenin er maar naast, toe maar. Met een aan hem toegeschreven citaat erin verwerkt ook nog eens.
Strofe 1 en 3 zie ik nog wel bij elkaar na aanpassing, de tweede is mij hier te gezocht bij.
groet,
M.
|
|
Reactie gegeven door knoet - 13:24 27-11-2007 |
|
|
|
Zeer mooie uitgebreide versie vind ik het, met doeltreffende symboliek. Ik begrijp ook zeker je mening over lenin, maar ik denk toch dat de ergste uitwassen vermeden hadden kunnen worden als stalin hem niet al na 5 jaar was opgevolgd.
|
|
Reactie gegeven door Abel Staring - 12:13 27-11-2007 |
|
|
|
Ach, ik volg niet graag een steriele regel op.
En zeker niet als die niet klopt.
De Japanse lettergreeptelling is namelijk
ingrijpend anders dan de Nederlandse. Je
kunt dus Japanse aantallen niet overzetten
naar Nederlandse aantallen.
Ik vertaal de oude regel naar:
kort lang kort lang lang
en probeer toch waar mogelijk binnen
de antieke lijntjes te blijven ( die voor
onze taal dus niet kloppen, maar een regel
is altijd in zekere zin ook produktief, de
produktie bevorderend ).
Ook andere regels vanuit de Japanse poetica
moet je wel aanpassen. Wat moeten wij met
Japanse seizoenwoorden, seizoenbeelden bijvoorbeeld?
Ik ben een voorstander van westerse
haiku / tanka / renga et cetera.
Het verleden inspirere ons
maar knevele ons niet.
Groet van Abel
Mocht je meer willen weten, zoek dan eens
op het net naar sites van Jane Reichold en haar man.
Zie http://www.ahapoetry.com/
|
|
Reactie gegeven door Abel Staring - 12:03 27-11-2007 |
|
|
|
Leuke reactie. Maar ik had het niet over een in jouw ogen
verwende kiezersgroep. Het ging mij om de grote lijnen
van Lenin, Mao naar Parijs naar Pol Pot.
Over Luuk van Middelaar en zijn boek zie een interview
in De Volkskrant 1999:
http://archief.volkskrant.nl/artikel?text=&FDOC=70&SORT=presence&PRD=10y&SEC=Reflex&SO=*&DAT=*&ADOC=73
|
|
Reactie gegeven door Ries - 11:28 27-11-2007 |
|
|
|
renga... dat lees je toch zo:
5-7-5
"7-7"
"5-7-5"
"7-7"
----------
in alle staten -5
gaat meneer de maaier -6
zigzag rond -3
"prille vogels zijn voor hem -7
de zijdelingse schade" -7
mest is de mens -4
op de akkers van de toekomst -8
sprak lenin koen -4
"op die bestemming wacht nog -7
wladimirs gebalsemd stof" -7
in tolvlucht -3
sloeg je op ons tegelpad -6
te pletter -3
"en daantje cirkelt om je dood - 8
alles is ook vreemd en groot." -7
---------------
Ik ben de tel kwijt :)
|
|
Reactie gegeven door Ries - 11:12 27-11-2007 |
|
|
|
juist in het hoenderhok "die" knoet. Althans de knuppel, de mens knoet moet blijven dichten, en wij blijven exclusief denken. Er wordt wel meer omgekeken naar de maagdhuisballen dan door Middelaar. Gedragswetenschappelijk interessant volkje. Maar bestaan die linkse rakkers nog?
Persoonlijk ken ik 'ze' in hoofdzaak uit autobezittende koophuishebbende en minofmeer libraalpvda bezittelijk stemvolk met Boergondische leefstijlen en zeker minder wereldwijd denkend anders dan daar witte stranden onveilig maken.
(Kijk vlug om me heen of iemand mij ziet typen en steekt hoofd onder het tapijt. :-) )
|
|
Reactie gegeven door Abel Staring - 10:31 27-11-2007 |
|
|
|
Met genoegen je reactie gelezen.
Natuurlijk is veel van wat hier te lezen staat
eendimensionaal, maar bedenk: de ruimte is beperkt en
ik reageerde op een wel heel beperkte karakteristiek van
Lenin. Als knoet Lenin een toffe gozer noemt, dan,
het woordgrapje ligt nu wel erg voor de hand, is mijn eerste associatie de knoet van Lenin.
De lijnen die in de teksten hier naar voren komen
lijken me overigens niet willekeurig. Mij schiet nu te binnen dat Luuk of Luc Middelaar een boek heeft geschreven over die "linkse intelligentsia" in Parijs.Ik heb alleen maar recensies gelezen van dat boek, maar toch ook een paar artikelen van die Middelaar.
Alles aan elkaar knopen? Nee hoor, alleen is een renga, een
kettinggedicht, iets heel anders toch dan een doorsnee westers gedicht. Let er maar eens op dat elke tanka
in principe op eigen benen kan staan. Bovendien staat er duidelijk bij dat dit een sequentie in wording is.
Spaanders is mijn werktitel. Associeer dat maar direct
met "waar gehakt worden vallen spaanders" en dan kun je makkelijk een verband construeren. De prile vogels
worden door zeis, sikkel of motormaaimachien geraakt, gewond,vermalen wellicht. Lenin heeft m.i. zoveel bloed
aan zijn handen dat ik hem niet meer tof kan vinden.
In drie maakt daantje kennis met de dood.
Het gaat over leed en dood, over collateral damage.
Dat lijkt me toch wel een bindend them.
Men reageert op elkaar in zo'n renga en het geheel zal
gauw willekeurig lijken maar kan toch heel goed een bepaalde mentaliteit, een seizoen of een thema als dat van
spaanders weerspiegelen.
Het is allemaal wel associatiever en springeriger dan bijvoorbeeld een sonnet.
Groet van Abel
|
|
Reactie gegeven door Ries - 09:51 27-11-2007 |
|
|
|
't ja Abel het onderstaande vluchtig doorlezend heb ik de indruk dat je zo alles wel aan elkaar te knopen. Wat heeft Jezus dan wel niet op z'n kerfstok? Al beweerde zijn vader eerder dat zijn naam niet ijdel gebruikt mag worden, is er geen groter leed de mensheid berokkend dan juist dat geloven.
Je handen in onschuld wassen is ook een vak apart. Het is niet het denken maar het doen handelen uit andermans naam dat niets dan ellende geeft.
Mest is in die zin niet de mens maar wat hij voortbrengt met als afvalproduct de aarde.
Maar goed daar gaat je vers niet over bedenk me nu. Uncle Sam zal het beter voor hebben (gehad) met de mensheid. Toch? Misschien hebben heeft de Kmher eerder wel het grootste geluk gehad met dat gedonderstraal van Amerikanen een staatje verderop.
Kortom een beetje één dimensionale blik op ons vaders erfdeel.
Maar goed waar bemoei ik me nu toch weer tegen aan; ik kwam hier slechts om de poëzie in haar pure vorm.
|
|
Reactie gegeven door Abel Staring - 08:56 27-11-2007 |
|
|
|
Er speelde daarnet een commentaar door mijn hoofd
dat ik eergisteren in Trouw las:
Het was in het Parijs van de jaren vijftig dat Khieu Samphan, de ideoloog, en Pol Pot, de leider van de Rode Khmer werden gevormd. Daar raakten zij geïnfecteerd met de radicale ideologieën die in intellectuele kringen in het West-Europa van die jaren populair waren. Communisme, verheerlijking van revolutie, en bovenal een diepe afkeer van de burgerlijke, westerse samenleving met haar democratie en haar vrije markt kenmerkten het intellectuele Parijs in de jaren vijftig.
De Cambodjanen hebben het grote ongeluk gehad aan een experiment op basis van dat Europese gedachtegoed mee te moeten doen. De Rode Khmer kwamen in 1975 aan de macht met hulp van China en nadat de Verenigde Staten, in oorlog in buurland Vietnam, ook in Cambodja bombardementen uitvoerden. De Rode Khmer namen de Parijse les serieus en richtten een radicaal andere samenleving in. Steden werden opgeheven, de bewoners naar het platteland gejaagd. Wie niet werd doodgemarteld of geëxecuteerd, liep gerede kans van honger en ontbering om te komen. Van de zeven miljoen inwoners kwamen naar schatting 1,7 miljoen mensen om het leven tijdens dit gruwelijke revolutionaire experiment.
|
|
Reactie gegeven door Abel Staring - 08:30 27-11-2007 |
|
|
|
Radicaal ja, maar ook hyperintelligent en profetisch.
.....................................................
Allemaal waar, maar zijn uitspraak (eindeloos geciteerd,
maar ik heb ondanks lang zoeken geen rechtstreekse bron
kunnen vinden )is kenmerkend voor een denken en handelen
dat voor eindeloos veel miljoenen een nachtmerrie of zelfs de dood betekende. Van Lenin lopen lijnen naar Mao en naar bijvoorbeeld de linkse intelligentsia in Parijs en dan zie je uiteindelijk the killing fields opdoemen.
De uitspraak is onder 1 hoedje te vangen met een uitspraak van die andere toffe gozer:
du bist nichts, dein volk ist alles.
Volg je de verfilming van Maks "In Europa"? Lenin komt binnenkort ongetwijfeld aan de beurt.
Groet van Abel
|
|
Reactie gegeven door knoet - 01:21 27-11-2007 |
|
|
|
Toch mooi gevonden, van die mest op de velden. Ik heb al 3 jaar geschiedenis en filosofie gestudeerd, en alles bij mekaar vind ik lenin nog altijd een vrij toffe gozer. Radicaal ja, maar ook hyperintelligent en profetisch.
|
|
Reactie gegeven door Abel Staring - 01:06 27-11-2007 |
|
|
|
Hierbij een beter leesbare tekst van het Magerebrugwonder
van K. Michel
Het Magerebrugwonder
De eerste twee boten passeerden vlot
maar de derde was een diep geladen aak
die zo traag naderde dat (cadeau Karin
pasta, room, boontjes, loodgieter bellen)
Plotseling doemt de aak dichtbij op
en zie ik dat hij geheel gevuld is
met water dat in springerige golfjes
uit het donkere ruim over de boorden stroomt
Boven de wachtende mensen
is de moeheid van de werkdag uitgegroeid
tot een bijna zichtbare tros tekstballonnen
Verwikkeld in gedachten en beslommeringen
zien we niet dat uit de aak
al het water van de Amstel opwelt
Incognito drijft de bron van de rivier voorbij
|
|
Reactie gegeven door Abel Staring - 01:01 27-11-2007 |
|
|
|
Lenin een toffe gozer? Zat jij soms te suffen bij geschiedenis?
Lees eens onderstaand artikel uit Trouw van 241107.
Daar staat een alinea over Lenin in. Van Theo de Boer.
Ook de rest is m.i. zeer de moeite waard.
SAMENVATTING:
In het negende gesprek over denken en dichten buigt de Amsterdamse filosoof Theo de Boer zich over 'Het magerebrugwonder' van K.Michel (1958). "Dit gedicht heeft nauwelijks uitleg nodig. Je kunt het zo aan je kleinkinderen voorlezen."
VOLLEDIGE TEKST:
In het laatste jaar van de oorlog woonde Theo de Boer in Zwartsluis. Omdat er in die tijd nauwelijks auto's waren, floreerde de binnenvaart. Hij zag talloze aken aan zich voorbijtrekken, vaak zo diep geladen dat ze leken te zinken. "Ik ben alleen nooit op het idee gekomen dat het water uit het schip zelf kwam. Waarom eigenlijk niet? Slecht gekeken?"
Kijken - daarover gaat dit heldere gedicht van K. Michel. De ik-figuur moet wachten bij de Amsterdamse Magere Brug.
De Boer: "Bij K. Michel valt me altijd zijn woordkeus op. Gerard Reve noemt dat in 'Zelf schrijver worden' Zuil IV van het schrijven. Door het bijvoeglijk naamwoord 'springerig' zie ik die golfjes onmiddellijk voor me. Dit gedicht heeft nauwelijks uitleg nodig. Je kunt het zo aan je kleinkinderen voorlezen.''
Toch noemt u dit een filosofisch gedicht.
"Dat komt door de laatste regel: 'Incognito drijft de bron van de rivier voorbij'. Die regel is essentieel."
Dat zegt u intuïtief?
"Nee, je kunt dat experimenteel vaststellen. Je kunt bijvoorbeeld een zin of een woord veranderen, en dan kijken wat er gebeurt. Als die ingreep het gedicht bederft, bewijst dat hoe noodzakelijk de oorspronkelijke versie was."
De laatste regel brengt dus een verandering teweeg. Welke?
"Dat de rivier stroomt uit een schip óp die rivier, dat kan gewoon niet. De laatste regel geeft aan de voorlaatste een symbolische duiding. Hij verandert dat mirakel in een mysterie."
Wat betekent deze duiding?
"Het slot maakt dat het gedicht veel 'te denken geeft' om een uitdrukking van Immanuel Kant over poëzie te citeren.
Bij 'de bron' denk ik aan de oorsprong van het leven, de geschiedenis. Het zoeken naar de oorsprong hoort tot onze culturele erfmassa. De filosofie begint met het mythische denken. In een mythische cultuur is al het handelen gefundeerd in de handelingen van een held uit de oertijd, die geïmiteerd moeten worden wil de cultuur kunnen blijven voortbestaan.
Maar er is ook de tegenbeweging: de weg van het nu naar de toekomst, die de drijfkracht is achter het vooruitgangsgeloof.
Deze twee modellen hebben in de moderne tijd twee typen mensen voortgebracht, conservatieven en progressieven. Stellig kun je die ook onder die wachtenden bij de Magere Brug vinden."
De race door de geschiedenis gaat nu wel heel snel.
"Dat moet, want ook wij hebben niet veel tijd, daar voor die brug. Uit het slot kun je opmaken dat die wachtenden één ding gemeen hebben: ze zijn met hun gedachten elders. Ze zoeken de zin van hun bestaan niet daar waar hij volgens de laatste regel gezocht moet worden: bij de voorbijdrijvende bron van de rivier."
Waarom ligt de zin van het bestaan daar?
"Dat probeer ik te illustreren aan de hand van die beweging naar voren of achteren. In het licht van die laatste regel hoop ik zo ook mijn eigen moderne of laatmoderne tijd beter te begrijpen.''
Laatmodern?
"De breuk met het mythische en klassieke denken, gericht op 'eeuwige waarheden' is pas echt radicaal bij het ontstaan van het historisch bewustzijn eind 19de eeuw. Toen brak het besef door dat we met al ons hebben en houden zijn ingescheept op de rivier van de tijd.
Je kunt eigenlijk in dat historistische denken maar twee kanten uit: stroomopwaarts of stroomafwaarts. Je zoekt je heil in het verleden of in de toekomst. Je bent vooruitstrevend of reactionair. Zo ontstaan de genoemde twee typen mensen die de Brits-Amerikaanse dichter W.H. Auden karakteriseerde als arcadiërs en utopisten. De eersten hebben een nostalgisch verlangen naar het Arcadia van het verleden, de anderen hunkeren naar een Utopia van de toekomst. Beide antitypen delen een afkeer van het nu.
Let wel, dat is ook bij de progressieven het geval. Denk maar aan de uitspraak van Lenin: wij zijn mest op de velden van de toekomst, waar een enorme zelfhaat uit spreekt. 'Alles moet weg' heb ik een verdoolde utopist in de jaren zestig wel eens horen roepen - ook hij zelf dus en ook de kameraden."
Heeft dit verhaal nog iets met dit gedicht te maken?
"Zeker: die twee antipoden hebben hun visie op de tijd gemeen. En daar gaat die laatste regel over. Alle wachtenden, die noodgedwongen hun jacht op koopjes bij de antiquair en de Blokker even onderbreken, staan daar maar te staren. Maar wat ze niet zien, wat incognito blijft, is dat de bron meedrijft.
Wat ís die bron? Daar draait het om. De bron is het nu, het centrum van waaruit we reiken naar de toekomst en terugblikken naar het verleden. Zonder dat nu is de tijd leeg. Elk nu bergt nieuwe kansen. Bijvoorbeeld om een dichtregel te interpreteren - om dicht bij huis te blijven.
Het gedicht van K. Michel navigeert tussen de boeien van het arcadische en utopische denken door, naar een punt waar we altijd al zijn. Je zou 'Het magerebrugwonder' ook een mystiek gedicht kunnen noemen.''
U schiet in de lach.
"Ja. Ik ken K. Michel en hij zou deze typering niet voor zijn rekening nemen, vrees ik. Dat doet er niet toe, hij is de baas over de tekst, wij over de interpretatie - binnen zekere grenzen natuurlijk. Je kunt dit gedicht overigens ook vanuit de christelijke traditie lezen, want arcadië en utopia zijn seculiere varianten van het paradijs en het nieuwe Jeruzalem.''
Heel even terug: wat zijn die grenzen van de interpretatie?
"De letter van de tekst. Maar je hoeft daar niet halt bij te houden. Een filosoof probeert, zoals ik al zei, te formuleren wat het gedicht hem te denken geeft. In zijn eigen jargon natuurlijk en dat is nu eenmaal een andere taal dan die van de dichter. De dichter zegt 'kijk', de filosoof zegt 'ken'. Hij probeert te begrijpen wat hij ziet door het gedicht een context te geven, maar stuit al interpreterend toch ook op een grens.
In beslag genomen door onze eendimensionale besognes met hun wetten van voor en na, van waarom en waardoor, zien wij niet wat er nú gebeurt. Je kunt als filosoof lezers daar attent op maken. Je kunt zeggen dat het nu de bron is van creativiteit, van het nieuwe dat altijd weer een wonder is. Maar wat is dan weer de bron van die bron?
Je zult in mijn werk vergeefs het woord 'mysterie' zoeken, maar nu gebruik ik het, sinds kort. De termen mystiek en mysterie zijn beide afgeleid van het Griekse muein wat 'de ogen sluiten' betekent. Een mirakel is een spektakel. Bij een mysterie gaat het om iets wat je pas ziet als je de ogen sluit voor het dagelijkse schouwtoneel. Niet om iets nieuws te zien maar om nieuw te leren zien.''
Gaat het nu om zien of om kennen?
"In wezen berust elk kennen op een zien. Maar de filosoof gebruikt een ander soort taal. Hij redeneert, vergelijkt en gebruikt geen poëtische middelen.
Een aardig detail laat zien hoe visueel dit gedicht is. Die tekstballonnen uit het gedicht zijn ook kijkdingen. Kijk maar naar de eerste strofe, waar de bekommernissen van de dichter tussen haakjes staan die, aan elkaar gekoppeld, visueel een ballon zouden vormen. Ook de andere tekstballonnen zijn 'bijna zichtbaar'. Je kunt erin prikken. Een filosoof zou zeggen: maak ze je bewust, dat is een eerste stap naar zelfkennis.
Het sympathieke van dit gedicht vind ik overigens dat de beperkte blik ook geldt voor de ik-figuur. Hij maakt voor zichzelf geen uitzondering. Ook hij is met zijn gedachten elders. Maar er is wel een belangrijk verschil: zijn tekstballon is een dichtregel.''
U bedoelt die optelsom uit de eerste strofe.
"Ja. Het is niet alleen het woordgebruik, waarin dit gedicht uitmunt. Assonantie en alliteratie spelen wel degelijk een rol, al springt de dichter er spaarzaam mee om. Om de traagheid van de aak te benadrukken, gebruikt K. Michel in de eerste strofe een opeenstapeling van a's: geladen, aak, traag en naderde. Het gebruik van de a-klank is een beproefde techniek om vertraging uit te drukken. Denk aan de beroemde regel van Karel van de Woestijne: 'Het huis mijns vaders waar de dagen trager waren.' Mijn bewering dat de dichter zegt: 'kijk!', moet dus aangevuld worden met 'De dichter zegt: hoor!'.
Om terug te keren naar de regels van de tekstballon: in dit minigedicht ligt het tempo aanvankelijk nog laag. Van de trage a's in 'cadeau Karin/ pasta', loopt het tempo op in de o's van 'room, boontjes, loodgieter'. Vooral de laatste alliteratie van 'boontjes' en 'bellen' verleent de zin tempo; klank drukt uit hoe gedachten een vlucht nemen.''
Wat is het effect van die klank?
"De klankverwantschap suggereert nieuwe, onvermoede betekenissen.
De letter is eeuwig, maar het denken, de geest is tijdelijk en dus is de betekenis veranderlijk en relatief. Maar niet alleen het denken is relatief, ook het kijken blijkt relatief, want het wordt mede gestuurd door het horen. De klank, de muziek geeft de meeste kans te ontsnappen aan ingesleten denkvormen.''
Die ontsnappingsclausule zie ik nog niet.
"In de laatste regel staat dat incognito de bron voorbijdrijft. Hoe weet de dichter dat? Voor hem is het kennelijk gekend, cognito. Hoe kan hij zeggen: kijk maar, je ziet wat je niet ziet, dat water uit de aak is de bron van de rivier? Dat stond toch niet in zijn tekstballon, ook hij was toch met zijn gedachten elders?
Inderdaad, als je alleen naar de letter kijkt, stond dat er niet in. Maar die ballon bleek een gedicht. Als alliteratie en rijm de regel Schwung en tempo geven, dan snelt deze zijn letterlijke inhoud voorbij. Want hoe komt de ik-figuur uit het gedicht op de loodgieter? Via de lekkage in de aak? Of via de reeks van de 'o', via de room en de boontjes, die elk zijn boven komen drijven in een associatiereeks? Of juist in een onzichtbaar samenspel van die twee?
K. Michel heeft de woorden van een gedicht eens vergeleken met schapen, lastige beesten die elk een andere kant op willen. Die moet hij dan als een Schotse collie in één richting drijven. Je krijgt zo in dit minigedicht een klein inkijkje in de wijze waarop hij de boel kundig bijeenschrijft. En dat is ook waar voor het gedicht in zijn geheel.''
i Eerdere afleveringen van deze reeks zijn terug te lezen op www.trouw.nl/denkendichten.
NOTES: Het magerebrugwonder; De eerste twee boten passeerden vlotmaar de derde was een diep geladen aakdie zo traag naderde dat (cadeau Karinpasta, room, boontjes, loodgieter bellen); Plotseling doemt de aak dichtbij open zie ik dat hij geheel gevuld ismet water dat in springerige golfjesuit het donkere ruim over de boorden stroomt; Boven de wachtende mensenis de moeheid van de werkdag uitgegroeidtot een bijna zichtbare tros tekstballonnen; Verwikkeld in gedachten en beslommeringenzien we niet dat uit de aakal het water van de Amstel opweltIncognito drijft de bron van de rivier voorbij; K.Michel; Uit 'Waterstudies' (1999)
|
|
Reactie gegeven door Abel Staring - 00:56 27-11-2007 |
|
|
|
Erik, je bekijkt het maar.
|
|
Reactie gegeven door knoet - 00:48 27-11-2007 |
|
|
|
Ik wil de discussie graag kennen, lenin was een toffe gozer.
|
|
Reactie gegeven door ErikLelieveld - 00:42 27-11-2007 |
|
|
|
f = p
|
|
Reactie gegeven door ErikLelieveld - 00:40 27-11-2007 |
|
|
|
beantwoord mijn vraag
samen weten wij welke vraag dat was.
Indien de vraag onbeantwoord blijft "behandel ik" de zaak of forum.
|
|
Reactie gegeven door Abel Staring - 00:33 27-11-2007 |
|
|
|
Je bent ziende blind
en horende doof.
Je vraag is ruimschoots
reeds door mij beantwoord...
Je drong in je onbegrip
monomaan op een antwoord aan
en verviel zo nu en dan
in een intimiderende toon.
Derhalve heb ik onze kribbige
woordenwisseling gewist.
|
|
Reactie gegeven door ErikLelieveld - 23:44 26-11-2007 |
|
|
|
je hebt mijn vraag niet beantwoord.
Integendeel zelfs, je hebt mijn vraag gewist.
Nu zit ik nog met een vraag.
Deze vraag zul je toch moeten beantwoorden.
Samen weten wij welke vraag dat was.
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|