|
(Een rustplaats in gedachten)
Ik weet jij kan niet meer bij mij zijn
(realiteit doodt dromen)
dus ik probeer een manier te vinden om jou nog heel even bij mij de houden
(ik wil je onthouden)
Ik droom je bij mij sluit mijn ogen zodat ik heel even die van jou kan zien heel even met mijn vingertoppen je bijna aanraken
(tussen nu en morgen…jij vandaag)
Verdriet is onverbiddelijk maar mensen blijven hopen omdat hoop doet leven en leven doet herinneren
(waarmakerij)
Lily May xxxxxxxxx
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|