 |
|
een kind om van te houden
een kind dat groeit
en dat de dood het
halverwege terug legt
in haar schoot
te erg om zelfs maar
uit te spreken
maar veilig toch
het onvoorstelbare
een kind
en dan ineens
een kind nog in het hoofd
onder de huid
over de tong en overal
en dat het zomaar ergens
tussen uit en thuis
en dat de wereld dan nog steeds
haar dagelijkse rondjes draait
dat
is het ergste wat er is
|
|
|
Reactie gegeven door Beli - 04:08 13-11-2007 |
|
|
|
Naar aanleiding van de diverse reacties die ik hier en op Dichttalent kreeg heb ik besloten het gedicht nog even op de werktafel te leggen.
De titel is wederom gewijzigd; er zijn woorden weggeschaafd
en ik heb de persoonsvorm vervaagd. Dit, omdat ik ondanks veel positieve reacties ook een paar keer als kritiek kreeg, dat er een teveel aan effectbejag in zou zitten en dat de 'jij'vorm tot afweer leidde; immers, niemand wil zijn eigen kind in dit gedicht laten figureren en door deze vorm te kiezen vroeg ik daar onbewust wel om, terwijl ik mezelf als schrijver buiten schot zette.
En natuurlijk doe ik een beroep op het voorstellingsvermogen,maar het moet niet zoveel zijn, dat men zich afkeert en geen poëzie meer ziet.
Zelf ben ik op dit moment wel weer tevreden met het resultaat; hopelijk geldt dit ook voor de lezers.
|
|
Reactie gegeven door Beli - 18:01 07-11-2007 |
|
|
|
Tjee, Nelleke, wat droevig, die gedichten...bedankt.
|
|
Reactie gegeven door Beli - 17:59 07-11-2007 |
|
|
|
Je geeft stof tot nadenken Friesbloed. De titel geeft inderdaad al weinig ruimte, dat is zo. Jouw oplossing is het niet helemaal voor mij, maar maakt wel duidelijk waar je bezwaren liggen. Ik ga daar over nadenken; de komende dagen wat schuiven in en schaven aan het gedicht. Bedankt voor je kritiek en groet,
Beli
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 09:39 07-11-2007 |
|
|
|
En Sterre was niet het kind, maar de moeder, dat natuurlijk ook.
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 09:16 07-11-2007 |
|
|
|
Weer te snel op die knop geduwd, er stond er nog een onder, van Vondel ook, nu ja, die kan er ook nog wel bij,
liefs,
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 09:12 07-11-2007 |
|
|
|
Kinderlijck
Joost van der Vondel
Constantijntje
zalig kijndje
Cherubijntje
van omhoog
d’ijdelheden
hier beneden
Uitlacht met een lodderoog
“Moeder”, zeit hij
“waarom schreit gij”
op mijn lijk?
Boven zweef ik,
Boven leef ik
engeltje van ‘t hemelrijk
en ik blink er
en ik schink er
‘t geen de schinker
alles goeds
schenkt de zielen
die daar krielen
dertel van veel overvloed
Leer dan reizen
met gepeizen
naar paleizen
uit het slik
dezer werreld
die zo dwerreld
Eeuwig gaat voor ‘t ogenblik
Hoi Beli,
dit schijnt te mogen, nu Vondel ver genoeg tot het nalatenschap doorgedrongen schijnt te zijn, wat opvalt zijn de korte zinnetjes, dat hoort zo te zien bij het 'emotiegedicht' .
Nog eentje:
Op de dood van Sterre
Constantijn Huygens
Of droom ik, en is 't nacht, of is mijn Ster verdwenen?
Ik waak, en 't is hoog dag, en zie mijn Sterre niet.
O Hemelen, die mij haar aangezicht verbiedt,
Spreek mensentaal, en zeg, waar is mijn Sterre henen?
De hemel slaat geluid, ik hoor hem door mijn stenen,
En zegt, mijn Sterre staat in 't heilige gebied
Daar zij de Godheid, daar de Godheid haar beziet,
En, voegt het lachen daar, belacht mijn ijdel wenen.
Nu Dood, nu snik, meteen verschenen en voorbij,
Nu, doorgang van een steen, van een gesteen ten leven,
Dun schutsel, staat naarbij; 'k zal 't u te dank vergeven;
Kom, Dood, en maak mij korts van deze koortsen* vrij:
'k Verlang in 't eeuwig licht tezamen te zien zweven
Mijn Heil, mijn Lief, mijn lijf, mijn God, mijn Ster, en mij.
Wat hier ook opvalt, het begint bij het 'zoeken', zoals in jouw laatste strofe, en eindigt met het 'dood'.
Andere tijden en omstandigheden, dezelfde angsten,
liefs,
Schrijver: Constantijn Huygens, 1638
Uitvaert van mijn dochtertje
En kermde nog op ‘t lijck van haar gespeel,
En wenschte lot en deel
Te hebben met haer kaertje,
En dood te zijn als Saertje.
De speelnoot vlocht, toen ‘t anders niet moght zijn,
Een krans van roosmarijn,
Ter liefde van haer beste kameraet.
O krancke troost! Wat baet
De groene en goude lover?
Die staetsie gaet haast over
|
|
het ergste wat te vrezen valt is goedkoop sentimen |
|
Reactie gegeven door Ries - 07:22 07-11-2007 |
|
|
|
het ergste dat te vrezen valt is het ontluisteren van de angst in het begin van een gedicht. Vooral de exploitatiekosten voor de lezer zijn hoog.
Je biedt de lezer zo verdomd weinig mogelijkheden in de eerste strofe om zelf in het beeld van "kind - dood" door te dringen dat het geheel wel haast een dogma vormt, zo van "gij zult lijden met mijn leed", en ik bepaal hoe heftig dat is. Noem het claimen en bespelen van sentimenten of emoties. Niettemin, zeker niet te min is de achterliggende harde werkelijkheid uit dit vers. Maar zet het boeltje eens op z'n kop en begin eens wat door het bieden van openingen die het vers ook biedt; door bv de de voorlaatste strofe te "ontkinden" en op de eerste plaats te zetten. Want wat doet het er toe om telkens het kind als zout in de ogen van lezer te wrijven als ie toch al weet heeft van dit groot leed. Zoiets dus:
het onvoorstelbare
je hebt de liefde
en dan ineens
heb je de herinnering
nog in je hoofd
onder je huid
op de tong
en overal
dat het ergens
tussen uit en uit thuis
verdwenen is je kind
etc etc
Maar bovenal schep ruimte om het niet tot een allerdaagse ach en wee te laten verworden.
Zo, dit zo maar even om het "hard" te luchten tegen verwording van de emotie :-)
|
|
Reactie gegeven door Beli - 03:07 07-11-2007 |
|
|
|
Jammer, nou heb ik een stukje lelieproza gemist. Maar dat je kwam lezen waardeer ik.
Ik zal het veranderen, je hebt gelijk.
Groetje,
|
|
Reactie gegeven door ErikLelieveld - 01:44 07-11-2007 |
|
|
|
het werd gelezen hier, maar kwam niet onder "kritiek"
onder DE huid
op JE tong
afin je kent leliekritiekjes wel....
maar het kwam niet onder kritiek
|
|
Reactie gegeven door Beli - 01:31 07-11-2007 |
|
|
|
Lexx en Nelleke,
Er is altijd erger, tot het jezelf overkomt...Ik kwam via youtube (dank je Erik; dat was een prachtig stukje bluesharp) op een site terecht over een jongen in Australia, die spoorloos verdwenen is bij de bushalte waar hij op de schoolbus stond te wachten.
Zelf ben ik een keer in pure paniek geweest toen mijn zoon (toen 12)niet thuis kwam uit school. School had helemaal niet in de gaten dat hij weg of overstuur was en ik wist niet eens wat hij voor kleren droeg die dag...het moment dat je dan toch besluit om de politie te gaan bellen stel je dan steeds weer een minuut uit, want wie weet komt hij nog...
Hij kwam pas 's avonds binnen, toen het allang donker was; ik had die agent nog aan de lijn; ik was bezig hem zo goed mogelijk te beschrijven, dus die heeft hem even flink toegesproken. Hij had in een depressieve bui een gedeelte van de middag in de bibliotheek gezeten en toen die dicht ging, op een bankje in de motregen,in een niet echt veilig plantsoen...maar ja, híj was er weer en die jongen in Australië is nog steeds onvindbaar.
De zoon van mijn tante, die toevallig ook in Australië woont is op een dag, na zijn werkdag als brandweerman zomaar dood in elkaar gezakt. 35 Was hij; getrouwd en met kleine kinderen. En verder is er de laatste jaren nogal het een en ander gebeurd.
Al deze dingen bij elkaar hebben tot dit gedicht geleid.
Of het een goed gedicht is weet ik niet; ik schreef het recht uit het hart, heb mijn fiets er abrupt voor aan de kant gezet op weg van A naar B. Kritiek is welkom :-)
|
|
Reactie gegeven door lexx - 17:21 06-11-2007 |
|
|
|
zo broos; 1 kind 1 woord ..maar ja, maar ja
Komen we niet allemaal daar van daan? Wellicht is het ergste wat er is; een kindje geljk met je zwangere vrouw te verliezen ......Dat doet auw
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 08:35 06-11-2007 |
|
|
|
Precies Beli, bij alles wat zoal mis kan gaan, er is altijd één ding erger.
liefs,
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
