|
Wil ik,
wetend, denkend
en vergetend,
want je ziet
dat wat achterligt
komt nooit meer,
zeker niet zoals het was
- als het al -
praat ik vaker
met
en tot
God
wensen,
verlangens,
duistere kanten
wil ik geloven
in mij, in Hem
en andersom
steeds vaker lopend
naast de dood
als een vriend, bijna
ik stel het uit
zolang
ik de rozen
nog zie bloeien
|
