|
verschrikkelijke jaren van het nazisme
heb ‘k mee (in geest) appel gestaan
op wonderbaarlijke wijze herkend
ontwaakten plots slapende bewakers
achter mij werd stil een naam gefluisterd
(wij allen fluisterden) de stem van God
klonk in mijn oor: ‘durf je ’t beschrijven
en getuigen?
en ik zei ‘ja’, want iedereen die wist het
(zelfs wij)
de zon verheldert als een lachen hemel
een regen koelt brand in wonden
troost vloeit in het hart
dat zich bevrijdt van zonde
geneest van een te lange smart.
sunset 22-09-2009
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
