|
Op weg naar 01 november
verdrietig zie ik hoe de deur zich sluit en niemand vraagt waarom ik wou je zoveel tonen nog van mijn gevoel, gedachten
en neen, ontgoocheld ben ik niet - hoe zou ik ’t mogen zijn zelfs nu er niet meer is dan slechts een kleine spleet waardoor een streep verlangen valt naar eeuwigheid
jouw mond die zwijgt en zachtjes valt een deur in ’t slot.
sunset 22-10-2007
|