zonder hulp van buitenaf, daarom

noem ik het wonder. Vader sprak er nog over,

zijn zware arm om mijn schouder, dicht

tegen de berenvacht aan. Een wonder

als dit, behoeft geen uitleg, geen

nodeloos gepalaver. Het kon mij niet

schelen. Ik wou en zou je stem horen

deze dag omstreeks meeuwentijd. Maar

Ik weet dat die kwetterende golven blijven

deinen en dat er morgen nog een morgen schuimt.

Woordenloos strooi ik enkele tarwevlokken